Miguel Hernandez (2)

El cementerio está cerca

de donde tú y yo dormimos,
entre nopales azules;
pitas azules y niños
que gritan vívidamente
si un muerto nubla el camino.
De aquí al cementerio, todo
es azul, dorado, límpido.
Cuatro pasos, y los muertos.
Cuatro pasos, y los vivos.
Límpido, azul y dorado,

se hace allí remoto el hijo.

Mezarlık yakınındaydı

Senin ve benim uyuduğumuz yerin,

Mavi bulutlar arasında;

Mavi ıslığı rüzgarın ve yaşam dolu çığlıkları çocukların

Patikada bir ölü bulutlara yükselirken.

Burda, mezarlıkta, her şey

Mavi, altın rengi, temiz.

Dört patika ve ölüler.

Dört patika ve yaşayanlar.

Temiz, mavi ve altın rengi,

Orda uzakta oğlum

Çeviri: Nilhan Coşkun

Eylül ayında, Miguel Hernandez hakkında kısa bir yazı yazmıştım. 30 Ekim şairin doğum günüymüş ve bu sene doğumunun 100.yılı. Merak ediyorum, Franco’nun veliaht olarak bıraktığı Juan Carlos hala İspanya kralıyken, ailesinin 2010’da İspanya yüksek mahkemesine yaptığı suçsuzluk ve iade-i itibar talebi sonuçlanacak mı? El Pais ulusal kütüphanede, Miguel Hernandez’in el yazmalarının bulunduğu bir sergi açıldığının haberini vermiş.

Hem iki şiiri ile 100. yaşında bir kez daha analım, hem de serginin görsellerini paylaşalım istedim.

Una fotografía.

Un cartón inexpresivo,

envuelto por los meses
en los rincones íntimos.

Un agua de distancia
quiero beber: gozar
un fondo de fantasma.

Un cartón me conmueve.
Un cartón me acompaña.

Bir fotoğraf

Anlatılamayan bir karton

Ayların gizli köşelerinden

Dönüp gelen

Uzaklığın suyu

İçilmek istenen: zevkle

Hayalin derinliklerinde

Bir karton bana dokunan

Bir karton bana eslik eden

Çeviri: Nilhan Coşkun