havadan sudan

Sevgili Okuyucular

Bloğumuz taşınmıştır. Yeni yazılara http://www.rengarenkvesiyah.com/ adresinden ulaşabilirsiniz.
Görüşmek üzere..




“insana büyük armağan: hayat

bilgisi haz bilgisi görme bilgisi

ömrü ölüdoğa olmaktan çıkaran”*

Biliyorsunuz, Stephan Hawking’in “The Grand Design” (Herşeyin Teorisi) daha basılmadan tartışılmaya başlanmıştı. Çoğumuzun kafasını kurcalayan yaratılış ve evrenin varoluşu konusunu, Hawking, uzmanlık konusu olan fizik bilimini temel alarak tartışıyor. Yedi bölümden oluşan kitabın dili, ilgi duyan herkesin biraz kendini vererek okuyunca anlayacağı sadelikte. Bence, doğabilimleri okumamış kişilerin de, eğer lise fiziği konularını biraz hafıza zorlayarak hatırlarlarsa, keyif alacakları, evrene bakışlarının etkileyecek bir kitap “Herşeyin Teorisi”. İlk bir kaç bölümde Galile’den başlayarak günümüze doğru, evren bilgimizin fizik bilgimizle birlikte nasıl değiştiğini; sonraki bölümlerde ise daha çok “yüksek kabul gören ama henüz gözlemlerle kanıtlanmamış teoriler/modeller”in anlatılması ve Hawking’in kabul ettiği modellere göre evrene ve varoluşa bakışını okuyoruz.

Evrendeki tutarlılık ve uyumun içinde kafası ve hayatı karışık insanlar... Kötü ya da eğitici belki de komik ama kesinlikle şaka gibi. Bedenimizin de evrenin bir parçası olarak bu tutarlılık ve uyuma dahil olduğunu bilince; ortalığı karıştıranın kim olduğunu gerçekten merak ediyor insan? Ruh, akıl, duygu, düşünce, öz artık adına ne derseniz, o mudur ortalığı karıştırıp eğlenen; görüneni görmezden gelip, doğumdan ölüme, durdurak bilmeden soran sorgulayan; bulduğunu anlamayıp, havada, suda, oturduğu yerde, gözünün içinde, bir ömür aranıp duran; kendiyle de, hayatındaki her bir canlıyla da itişmesi, didişmesi, bitmeyen; evrende hapsolup kalmış, dönüp duran, gidip gidip gelen?

Camın kuru tarafında durmuş, bir taraftan yağmuru seyrediyorum –fizik kurallarına duyduğum hayranlıkla-, bir taraftan da “Gerçekten bu kadar zor mu herşeyi, sadece olduğu gibi görmek, karmaşadan sadeliğe doğru evrilmek?” diye düşünüyorum. Önümüzdeki evlerin kiremit çatılarına; yapraklarını tamamen dökmüş bir dut, üç erik ve üç katlı ev boyundaki iki çam ağacına; Haydarpaşa Garı’na ve ardında rengi gökyüzü gibi gri Marmara Denizi’ne ince ince yağmur yağıyor. Yandaki okulun bahçesinde onbeş dakikalık tenefüsün keyfini sürüyor öğrenciler. İlkokula giden kızlarla oğlanlar kimi birbirini çekiştirerek, kimi zigzag çizerek koşup duruyor; ortaokul yaşındaki kızlar ikişerli üçerli gruplar halinde kolkola yavaş adımlarla bahçenin kenarında turluyorlar, oğlanlarsa duvarın dibinde toplanmışlar, elleri ceplerinde etrafı seyredip konuşuyorlar. Hiçbiri yağmuru umursamıyor.

“dirimden öğrendiğin

bilmekle ürperdiğin

bin unutup bir söylediğindir”*

*“Haz ve Yazı”, Murathan Mungan
Görseller: 1- NASA Image Gallery http://www.nasa.gov/multimedia/imagegallery 2- Google Image